یک چند دقیقهای قلوب را عاریه مرحمت کنید [و دلتان را به من امانت بدهید]، توجه کنید، مکرر عرض کردهام که قلباً و قالباً توجه داشته باشید، حواس پرت نشود، انسان [در] مطالب دینی، علم الهی، باید حواس جمع باشد، حواستان را جمع کنید.
یکی از در وارد میشود، اگر نگاه کنید خدا میداند نمیشود، علم فرار میکند، حواس جمع میخواهد، انسان باید طالب باشد، باید کاملا انسان تکان نخورد.
قلباً و قالباً آماده باشد، طالب علم باشد، عظمت بدهد به علم الهی، وقتی عظمت داد، خداوند عطا میکند.
خوب روایات است، آیات است، مضمون روایات و آیات صحبت میشود دیگر!
این علم الهی معنایش این است که انسان باید او را احترام کند، کاملا مواظب باشد، حواسش اگر جمع شد، مطلب را خدا به او میفهماند.
و[لی] اگر حواس پرت بود، بدانید ممکن نیست، این محروم است به حرمت تکوینیه، به اصطلاح ما طلبهها این را میگوییم حرمت تکوینیه؛ یعنی به او نمیدهند.
شما حرمت تکوینیه را میدانید معنایش چیست؟ [این] که میگویند بهشت بر فلان طائفه حرام است، این حرام است نه [این که] حرام شرعی [باشد]؛ یعنی تکوینا حرام است؛ یعنی نمیگذارند او را [که به بهشت] برود، ممنوع است، این حرمت تکوینی معنایش این است.
قلبی که آماده نباشد، اگر خالی نباشد از تمام هواهای نفسانی و آمادگی نداشته باشد به او نمیدهند.
یاد هم بگیرد، باورش نمیآید، الفاظش را هم یاد بگیرد قلب نمیتواند باور کند.
خوب این باور خودش نعمتی است! باور یک چیزی است دیگر، عمده هم همان است.
از بیانات عالم ربانی مرحوم حاج شیخ ذبیح الله قوچانی
منبع: دانش حوزه